Artykuł 2. ustawy stanowi, że godłem Rzeczypospolitej jest wizerunek orła białego ze złotą koroną na głowie zwróconą w prawo, z rozwiniętymi skrzydłami, z dziobem i ze złotymi szponami, umieszczony w czerwonym polu tarczy.
Wizerunek orła umieszczany jest na fladze państwowej, pieczęciach i monetach.
Do dziś nie do końca wiadomo dlaczego godłem państwa polskiego stał się biały orzeł. Legenda o Lechu mówi, że założył on gród w miejscu, gdzie na wysokich drzewach znalazł orle gniazdo. Nie jest też do końca jasne jaki znak występuje jako symbol pierwszych władców z dynastii Piastów. Na pierwszych denarach Bolesława Chrobrego występuje wizerunek ptaka, ale nie da się jednoznacznie ustalić czy jest to orzeł, czy też, jak sugeruje część historyków paw – symbol władzy królewskiej.
Wizerunek orła pojawia się natomiast na pewno w czasach rozbicia dzielnicowego – najstarsze przedstawienie orła w postaci zbliżonej do heraldycznej pochodzi z czasów Kazimierza Sprawiedliwego. Orzeł w koronie polskiej po raz pierwszy pojawił się w 1295 roku w czasie koronacji Przemysła II na króla Polski – staje się wtedy godłem zjednoczonego Królestwa Polskiego. Od połowy XIV wieku znak orła figuruje na pieczęciach koronnych, fladze koronnej i na monetach.
Miecz koronacyjny polskich władców, tzw. „Szczerbiec” został przez Władysława Łokietka ozdobiony wizerunkiem białego orła na czerwonym tle. Miecz ten został użyty w czasie koronacji Władysława Łokietka w Katedrze wawelskiej w styczniu 1320 roku.
Wizerunek orła pojawia się na pieczęci majestatycznej Kazimierza Wielkiego z 1334 r.
Z nastaniem dynastii Jagiellonów pojawiła się nowa sytuacja. Królestwo Polskie i Wielkie Księstwo Litewskie stały się jednym państwem – Rzeczpospolitą Obojga Narodów. Orzeł Biały pozostał herbem Królestwa Polskiego, czyli Korony, nie był już jednak herbem dynastycznym, bo Jagiellonowie używali własnego. Za panowania władców elekcyjnych Orzeł biały pozostaje herbem Korony. Z biegiem czasu zmienia się jednak jego zarys, kształt noszonej korony a na piersi umieszczany jest herb panującego.
Po upadku Polski i III rozbiorze Orzeł powrócił wraz z wojskami napoleońskimi – na sztandarach, znakach wojskowych i w herbie Księstwa Warszawskiego. Po upadku Napoleona w 1815 roku ziemie Księstwa Warszawskiego podzielono i z większości jego terytorium utworzono Królestwo Polskie podporządkowane Rosji. Wojska Królestwa Polskiego zachowały jednak odrębne odznaki wojskowe z Orłem Białym. W czasie powstania listopadowego i styczniowego Orzeł powraca na sztandary wojskowe.
Po wybuchu pierwszej wojny światowej w 1914 roku Orzeł pojawił się na sztandarach polskich żołnierzy armii gen. Hallera walczących we Francji. Po odzyskaniu niepodległości w 1919 roku przyjęto wzór orła nawiązujący do jego wizerunku sprzed rozbiorów.
Po II wojnie światowej i przejęciu władzy przez komunistów w Polsce pojawił się orzeł bez korony.
Po upadku komunizmu korona Orłowi została przywrócona 31 grudnia 1989 roku, jednak nowy wzór godła został wprowadzony dopiero 22 lutego 1990 roku ustawą z dnia 9 lutego 1990 roku o zmianie przepisów o godle, hymnie i barwach RP. Wzór godła został zapisany w art. 28 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 roku.
